Persoonlijke netwerkversterking voor mensen in armoede

Bekeken vanuit een sociologisch perspectief kan men zeggen dat het ‘sociaal kapitaal’ van individuen of gezinnen/samenleefverbanden in armoede (te) klein is. Het blijkt voor hen doorgaans veel moeilijker te zijn om zich in familie, buurt of gemeenschap te verbinden waarbij nieuwe kansen op participatie in onderwijs, opvoeding, gemeenschapsleven, werk, vrije tijd zich aandienen. Sociaal-agogische professionals kunnen een bijdrage leveren aan duurzame netwerken rond een persoon, wanneer zij werken vanuit de intentie om een duurzame oplossing te creëren en hun aanpak daarop afstemmen.

Er zijn reeds heel wat voorbeelden van methoden waar een contactpersoon (vrijwilliger of professional) op actieve, vraaggestuurde en krachtgerichte wijze een netwerk vormt rond de persoon die van een (beter) sociaal netwerk droomt. Het project gaat uit van volgende onderzoeksvragen:

• Welke praktijktheoretische begrippen en werkmodellen worden in Nederlandstalige en Angelsaksische literatuur geciteerd om persoonlijke netwerkvorming te beschrijven?
• Welke good practices op mesoniveau zijn te vinden in de Belgische en Nederlandse zogenaamde ‘grijze literatuur’ ?
• Hoe kunnen deze ‘good practices’ geordend worden op kernparameters: inzet van professionals/vrijwilligers, werkmodel, betekenis, functie en uitkomsten voor centrale persoon, en randvoorwaarden?
• Welke aangereikte good practices hebben voldoende duurzame praktijkrelevantie in de context van betere kwaliteit van leven voor mensen in armoede volgens het oordeel van ervarings- en praktijkdeskundigen?
• Hoe wordt netwerkversterking in context van armoede ervaren door professionelen, vrijwilligers en mensen in armoede zelf?